پیدایش چمن مصنوعی به سال ۱۹۶۲ باز می گردد. زمانی که برای اولین بار در یکی از دبیرستان های امریکا مورد بهره برداری قرار گرفت. بعد از کمی مقاومت اروپا به طور جدی استفاده از چمن مصنوعی را شروع کرد. با شناخت قابلیت های چمن های مصنوعی استفاده از آن در مکان های غیر ورزشی نیز رونق گرفت. به طوری که هم اکنون در برخی کاربردها از چمن طبیعی نمیتوان بجای مصنوعی استفاده کرد.
چمن طبیعی یا چمن مصنوعی؟
البته که چمن مصنوعی سلابت چمن طبیعی را نخواهد داشت. اما گروهی از مزایای این محصول باعث شده تا استفاده این محصول به نوع طبیعی خود ارجعیت پیدا کند. و بقدری لیست مزایای آن بلند بالا شده که موارد استفاده چمن طبیعی را بسیار محدود ساخته است. قبل از ورود به مبحث مزیت های چمن های مصنوعی باید از ویژگی های منحصر به فرد چمن طبیعی گفت.
مزایای چمن مصنوعی
• نیازی به رسیدگی و مراقبت ندارد در صورتی که برای داشتن چمن طبیعی باید هر سه مرحله نگهداری گیاه یعنی کاشت _ داشت و ویجین را انجام داد.
• به علت وضعیت آب و هوای متغیر تعداد روز های استفاده از چمن طبیعی محدود است در صورتی که استفاده از چمن های مصنوعی بدون هیچ محدودتی در تمام روزهای سال قابل استفاده است.
• زیر سازی چمن های مصنوعی بهتر از چمن طبیعی انجام می گیرد از اینرو با اشکالات رشد غددی و ناهمواری های طبیعی رشد چمن طبیعی مواجه نیستیم. و زمینی یکدست را خواهیم داشت
• بعلت مواد تشکیل دهنده چمنزار مصنوعی انعطاف پذیری و برگشت به حالت اولیه در محصول مصنوعی بیشتر است
• بی نیازی به آب دلیل مهم دیگری است. مخصوصا در کشورهایی همانند ایران که کمبود آب در انتخاب بسیار تاثیر گذار است
تماس با الوندپوش
موارد استفاده از چمن مصنوعی
امروزه موارد کاربرد این محصول بسیار گسترده شده است به طوری که حتی در مکان هایی که احداث چمن طبیعی موجه تر است هم ، از نوع صنعتی مخصوصا چمن مصنوعی موکتی آن استفاده می شود. ناگفته نماند که استفاده نابجا از چمن های مصنوعی نیز اشتباه است. شاید این تمایل بخاطر گریز از هزینه های نگهداری باشد که در مورد چمن طبیعی امری اجتناب ناپذیر است. در هر صورت مکان هایی که می توان اشاره کرد.
• انواع زمین بازی و ورزشی
• کنار استخرها
• زمین گلف
• حاشیه اتوبان و بزرگره ها
• کلیه چشم اندازهای اراضی شهرداری
•مکمل کفپوش باشگاه بدنسازی
چمن مصنوعی برای فوتبال
همانطور که میدانید زمین فوتبال با چمن پوشیده می شود. قبلا زمین فوتبال را با چمن طبیعی می ساختند اما بهربرداری آن با مشکلاتی همراه بود که باعث می شد با فعالیت های بازیکنان یکدستی چمن از بین رود. بعنوان مثال امکان کنده شدن قسمتی از چمن با تکل بازیکن وجود دارد که نتنها ترمیم کردن آن به آسانی مصنوعی نیست بلکه بعلت آسیب پذیری بیشتر آن نقطه که دوباره بازسازی شده امکان استفاده را مشکل می سازد. اما در مورد چمنزار مصنوعی این مشکل رفع شده است به این صورت که در صورت آسیب همان قسمت از چمن تعویض می شود و امکان بهر برداری فوری نیز میسر است.
جنس چمن مصنوعی
تا قبل این از الیاف رنگی و بافته شده بر روی سطح پلاستیکی ساخته می شد. که برای رسیدن به تراکم بالا آنها را بصورت فشرده می بافتند اما این فشردگی ماندگاری نداشت و با وارد آمدن فشار مستمر شکل اولیه آن از بین می رفت. در نسل جدید چمن های مصنوعی تراکم کمتر شده و برای ایستادگی پرزهای آن از گرانول و یا پودر سیلیس استفاده می شود. که علاوه بر شکل و شمایل طبیعی تر انعطاف بیشتری نیز ایجاد شده است. از این رو با وارد آمدن فشار به مدت طولانی خاف چمن از بین نرفته و البته بخاطر کم شدن اصطحکاک صدمات ناشی از سر خوردن بازیکن ها نیز برطرف شده است.
استاندار های چمن مصنوعی
جدا از مزیت های بسیار باید به استاندارد بودن آن نیز پرداخت. در واقع میادین ورزشی که زیر نظر فدراسیون های مختلف ورزشی هستند باید یک سری حد نصاب های استاندارد را رعایت کننده تا مورد تایید قرار بگیرند و هر چه این زمین های ورزشی حرفه ای تر انتخاب شود گرفتن استاندارد و تاییدیه های لازم نیز سخت تر می شود. امروزه به زمین های مسلح به چمن شده مصنوعی تاییدیه ورزشی بهتر داده می شود به طوری که فدراسیون بین المللی هاکی فقط زمین های دارای چمن های مصنوعی را مورد تایید برای برگزاری مسابقات قرار داده است. این تسهیلات برای اکثر ورزش ها نیز صادق است.